Australische dwangarbeiderskolonies
Australische dwangarbeiderskolonies
Beschrijving erfgoed
De Australische dwangarbeiderskolonies bestaan uit 11 overblijfselen van strafrechtelijke locaties, die oorspronkelijk gebouwd zijn binnen het Britse Rijk in de 18e- en 19e eeuw op vruchtbare Australische kuststroken. De gebouwen zijn verspreid over Australië, van Fremantle in West-Australië naar Kingston en Arthur's Vale op Norfolk Island in het oosten, en van de gebieden rond Sydney in Nieuw-Zuid-Wales in het noorden, naar plekken in Tasmanië in het zuiden.
Zo'n 166.000 veroordeelde mannen, vrouwen en kinderen werden tussen 1787 en 1868 naar Australië vervoerd. Elk van de locaties had een specifiek doel, zowel in termen van bestraffend gevangenschap, alsmede dwangarbeid in de vorm van bouwen aan de kolonie. De Australische dwangarbeiderskolonies presenteren de best bewaarde voorbeelden van grootschalige gevangenenlocaties.
Deze gebouwen werden in 2010 allemaal opgenomen op de werelderfgoedlijst.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Cultuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
UNESCO-volgnummer
1306
Inschrijvingsjaar
2010
Criteria
- IV. het is een bijzonder voorbeeld van een type gebouw of architectonisch of technologisch ensemble of landschap, dat significante stappen in de menselijke geschiedenis voorstelt
- VI. het is direct of tastbaar verbonden met gebeurtenissen of levende tradities, met ideeën, of geloof, met artistieke en literaire werken van bijzondere universele betekenis (de commissie beschouwt dit criterium alleen als toepasbaar in bijzondere omstandigheden en alleen in combinatie met een ander cultureel of natuurlijk criterium op de lijst)
Blue Mountains
Blue Mountains
Beschrijving erfgoed
De Blue Mountains is een gebergte in Nieuw-Zuid-Wales, Australië.
De dichte eucalyptusbossen geven de lucht een blauwe gloed vandaar dat deze bergen "de Blauwe Bergen" heten.
Het uitzicht over deze Australische bergen met zijn inheemse dieren, diepe ravijnen, watervallen en onontgonnen struikgewas is adembenemend. Deze enorme "wildernis" behoort tot het werelderfgoed van UNESCO. Meer dan 92 verschillende soorten eucalyptus bomen zijn vertegenwoordigd in Blue Mountains National Park
Een belangrijke rotsformatie is te zien bij Echo Point. Volgens overleveringen van de Aboriginals zijn hier drie zussen (Meehni, Wimlah en Gunnedoo) versteend. De drie uitstekende rotspunten worden dan ook: The Three Sisters genoemd.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
33° 43′ ZB, 150° 19′ OL
UNESCO-volgnummer
917
Inschrijvingsjaar
2000
Criteria
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Fraser Island
Fraser Island
Beschrijving erfgoed
Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het ligt voor de Australische oostkust en hoort bij de staat Queensland. Het eiland is 122 km lang en 5 tot 25 km breed. Er heerst een tropisch klimaat, en het landschap is zeer afwisselend: mangrovebossen, tropische regenwouden, eucalyptusbossen en duinlandschap.
Er zijn veerpontverbindingen vanaf Hervey Bay en vanaf Rainbow Beach. De wegen zijn onverhard en vanwege het mulle zand zijn de wegen alleen begaanbaar voor auto's met vierwielaandrijving. Het strand dient als snelweg. Bij Eurong dient het strand tevens als landingsbaan voor kleine vliegtuigen.
Er liggen verschillende scheepswrakken langs de kust; het bekendste is dat van de Maheno, dat op/in het strand ligt. Op het eiland zijn enkele nederzettingen, en diverse resorts en campings. Per jaar komen er ca. 300.000 toeristen. Sinds 1992 staat het eiland op de UNESCO Werelderfgoedlijst
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Provincie
Queensland
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
25° 13′ ZB, 153° 8′ OL
UNESCO-volgnummer
630
Inschrijvingsjaar
1992
Criteria
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
Gondwanaregenwouden
Gondwanaregenwouden
Beschrijving erfgoed
De Gondwanaregenwouden van Australië omvatten het grootste areaal aan subtropische regenwouden ter wereld. Het UNESCO-werelderfgoedreservaat omvat 50 afzonderlijke reservaten die samen 3665 km² beslaan en gelegen zijn in het grensgebied van Queensland en Nieuw-Zuid-Wales.
De naam is afgeleid van het supercontinent Gondwana omdat de huidige plantengroei van de regenwouden elementen bevat die ook worden aangetroffen in fossiele flora's uit de tijd dat Gondwana bestond. Het gaat daarbij om taxa als Podocarpus, Nothofagus en Araucaria, die zowel tegenwoordig als in het Jura of Krijt deel van de vegetatie uitmaakten.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
28° 15′ ZB, 150° 3′ OL
UNESCO-volgnummer
368
Inschrijvingsjaar
1986
Uitbreidingsjaar
1994
Criteria
- VIII. het is een bijzonder voorbeeld van belangrijke lopende ecologische en biologische processen in de evolutie en ontwikkeling van ecosystemen op het land, in zoet water, aan de kust en in en op zee, en van gemeenschappen van planten en dieren.
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Groot Barrièrerif
Groot Barrièrerif
Beschrijving erfgoed
Het Groot Barrièrerif is het grootste koraalrif ter wereld. Het bestaat uit meer dan 2.900 individuele riffen en 900 eilanden die zich uitstrekken over 2600 kilometer over een gebied van ongeveer 334.400 vierkante kilometer. Het rif is gelegen in de Koraalzee, voor de kust van Queensland in Noord-Oost Australië.
Het Groot Barrièrerif kan gezien worden vanuit de ruimte en is 's werelds grootste alleenstaande structuur, gemaakt door levende organismen. Deze rifstructuur bestaat uit en werd gemaakt door miljoenen kleine organismen, bekend als koraalpoliepen. Het bevat een grote diversiteit aan leven en werd in 1981 geselecteerd voor de Werelderfgoedlijst. CNN benoemde het als een der zeven wereldwonderen, maar anderen noemen het "het achtste wereldwonder".
Het Groot Barrièrerif is de grootste toeristische attractie van Australië. Vanuit plaatsen als Cairns en Townsville worden veel toeristische activiteiten ontplooid rondom het rif, waaronder duiktochten en rondvaarten.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
19° 22′ 32″ ZB, 148° 41′ 44″ OL
UNESCO-volgnummer
154
Inschrijvingsjaar
1981
Criteria
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- VIII. het is een bijzonder voorbeeld van belangrijke lopende ecologische en biologische processen in de evolutie en ontwikkeling van ecosystemen op het land, in zoet water, aan de kust en in en op zee, en van gemeenschappen van planten en dieren.
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Heard en McDonaldeilanden
Heard en McDonaldeilanden
Beschrijving erfgoed
Heard en McDonaldeilanden (Engels: Heard Island and McDonald Islands, afgekort: HIMI) is een onbewoonde onherbergzame subantarctische eilandengroep in het zuiden van de Indische Oceaan ter hoogte van Vuurland en op dezelfde lengtegraad als Bombay. Het ligt op 1700 km van Antarctica en op 4100 km zuidwestelijk van Perth. De eilanden vallen onder jurisdictie van Australië.
Heard is genoemd naar zijn ontdekker James Heard, een robbenjager die de eilanden in 1853 voor het eerst in het oog kreeg.
De Heard en McDonaldeilanden bestaan uit de eilanden Heard, het kleinere Shaq en de 43 km westelijker gelegen McDonaldeilanden. De McDonaldeilanden bestaan uit McDonald, Flat, en Meyer Rock. Verder zijn er in het gebied een groot aantal kleinere rotsen. De eilanden liggen op het Kerguelenplateau.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
53° 6′ ZB, 72° 31′ OL
UNESCO-volgnummer
577
Inschrijvingsjaar
1997
Criteria
- VIII. het is een bijzonder voorbeeld van belangrijke lopende ecologische en biologische processen in de evolutie en ontwikkeling van ecosystemen op het land, in zoet water, aan de kust en in en op zee, en van gemeenschappen van planten en dieren.
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
Lord Howe-eiland
Lord Howe-eiland
Beschrijving erfgoed
Lord Howe-eiland (Engels: Lord Howe Island) is een eiland in Australië dat tot de deelstaat Nieuw-Zuid-Wales behoort.
Lord Howe-eiland is 14,6 km² groot en het hoogste punt ligt op 866 meter. De archipel waartoe het behoort werd in 1982 op de Werelderfgoedlijst geplaatst vanwege zijn zeldzame collectie van planten, vogels, zeeleven (koraal) en zijn uitzonderlijke natuurlijke schoonheid. Het is een van slechts vier eilandengroepen die tot Werelderfgoed zijn uitgeroepen.
Het eiland is te bereiken door een vliegreis van twee uur vanaf Sydney of Brisbane.
In de buurt van Lord Howe-eiland liggen Ball's Pyramid en Wolf Rock.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Provincie
Nieuw-Zuid-Wales
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
31° 33′ ZB, 159° 5′ OL
UNESCO-volgnummer
186
Inschrijvingsjaar
1982
Criteria
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Macquarie-eiland
Macquarie-eiland
Beschrijving erfgoed
Macquarie-eiland (Engels: Macquarie Island) is een oceanisch eiland in de Zuidelijke Oceaan, ongeveer 1500 km ten zuidoosten van Tasmanië op 54° 30' S, 158° 57' E. Sinds 1900 maakt het administratief deel uit van Tasmanië (gemeente Huon Valley Council, Australië), sinds 1978 staat het eiland op de lijst van beschermde gebieden in Tasmanië en sinds 1997 staat het op de Werelderfgoedlijst. Het eiland herbergt de totale populatie van de Schlegels pinguïn (Eudyptes schlegeli). Het behoort ecologisch gezien tot de toendraregio en is onderdeel van de Subantarctis. Het is een plaats waar twee tektonische platen elkaar raken
Sinds 1948 onderhoudt de Australian Antarctic Division (AAD) een permanente basis (het Macquarie Island Station) op de landengte aan de noordkant van het eiland aan de voet van een heuvel (Wireless Hill). De steeds wisselende bemanning van dit station bestaat uit 20 tot 40 personen en zij vormen de enige menselijke bewoners van het eiland.
Het eiland is een mooi voorbeeld van ecologisch herstel omdat invasieve diersoorten als ratten, konijnen en verwilderde katten met succes zijn verwijderd, zodat de oorspronkelijke inheemse flora en fauna zich konden herstellen.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
54° 30′ ZB, 158° 57′ OL
UNESCO-volgnummer
629
Inschrijvingsjaar
1997
Criteria
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- VIII. het is een bijzonder voorbeeld van belangrijke lopende ecologische en biologische processen in de evolutie en ontwikkeling van ecosystemen op het land, in zoet water, aan de kust en in en op zee, en van gemeenschappen van planten en dieren.
Nationaal park Kakadu
Nationaal park Kakadu
Beschrijving erfgoed
Het Nationaal park Kakadu (Engels: Kakadu National Park) is een Australisch nationaal park in het Noordelijk Territorium. Het werd opgericht in 1981 en het is 19.804 km² groot. Kakadu wordt gezamenlijk bestuurd door de Australische overheid en de oorspronkelijke Aboriginal-bevolking. De naam Kakadu is een verbastering van het Aboriginalwoord "Gagudju".
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Provincie
Noorderlijk territorium
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
12° 6′ ZB, 132° 23′ OL
UNESCO-volgnummer
147
Inschrijvingsjaar
1981
Uitbreidingsjaar
1992
Criteria
- I. het vertegenwoordigt een meesterwerk van een creatief menselijk genie
- VI. het is direct of tastbaar verbonden met gebeurtenissen of levende tradities, met ideeën, of geloof, met artistieke en literaire werken van bijzondere universele betekenis (de commissie beschouwt dit criterium alleen als toepasbaar in bijzondere omstandigheden en alleen in combinatie met een ander cultureel of natuurlijk criterium op de lijst)
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Nationaal park Purnululu
Nationaal park Purnululu
Beschrijving erfgoed
Het Nationaal park Purnululu (Engels: Purnululu National Park) is een nationaal park sinds 1987 en gelegen in West-Australië. Het plateau waar dit park van 239.723 ha zich bevindt ligt zo'n 200 meter hoger dan de omgeving. Door erosie zijn er ravijnen en valleien ontstaan.
Het bekendste deel van het park is de Bungle Bungle Range, een groep van 300 meter hoge rotsen van zandsteen in de vorm van bijenkorven en oranje-zwart gestreept.
In 2003 werd het park op de Werelderfgoedlijst geplaatst.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
17° 28′ ZB, 128° 34′ OL
UNESCO-volgnummer
1094
Criteria
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- VIII. het is een bijzonder voorbeeld van belangrijke lopende ecologische en biologische processen in de evolutie en ontwikkeling van ecosystemen op het land, in zoet water, aan de kust en in en op zee, en van gemeenschappen van planten en dieren.
Nationaal park Uluṟu–Kata Tjuṯa
Nationaal park Uluṟu–Kata Tjuṯa
Beschrijving erfgoed
Het Nationaal park Uluṟu-Kata Tjuṯa (Engels: Uluṟu-Kata Tjuṯa National Park) ligt in het Australische Noordelijk Territorium, in een gebied in het centrum van het land dat ook wel het Rode Centrum genoemd wordt. Het is vooral bekend vanwege de aanwezigheid van de rots Uluṟu (vroeger bekend als Ayers Rock). Naast Uluṟu bevindt zich in het park ook de rotsformatie Kata Tjuṯa (voorheen: The Olgas).
In 1985 is dit gebied door de Australische regering teruggeven aan de Anangu, de oorspronkelijke bewoners. Zij hebben het gebied teruggeleased aan de regering voor een periode van 99 jaar. Het onderhoud en management van het park wordt door de Anangu zelf uitgevoerd.
Bij het park is een resort gebouwd waar de bezoekers kunnen overnachten en waar diverse voorzieningen aanwezig zijn.
Het park is op meerdere manieren te bereiken:
Met het vliegtuig: bij het resort is een vliegveld aanwezig waarvandaan directe vluchten naar diverse grote steden in Australië plaatsvinden.
Met de auto: vanaf zowel Darwin als Adelaide kan men over de Stuart Highway en de Lasseter Highway het park bereiken.
Met de bus: vanaf Alice Springs en andere grote steden zijn er busverbindingen naar het park.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Provincie
Noorderlijk territorium
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
25° 19′ ZB, 131° 1′ OL
UNESCO-volgnummer
447
Uitbreidingsjaar
1994
Criteria
- V. het is een bijzonder voorbeeld van een traditionele menselijke bewoning of landgebruik, dat een cultuur (of culturen) vertegenwoordigt, in het bijzonder wanneer het kwetsbaar is geworden ten gevolge van onomkeerbare veranderingen
- VI. het is direct of tastbaar verbonden met gebeurtenissen of levende tradities, met ideeën, of geloof, met artistieke en literaire werken van bijzondere universele betekenis (de commissie beschouwt dit criterium alleen als toepasbaar in bijzondere omstandigheden en alleen in combinatie met een ander cultureel of natuurlijk criterium op de lijst)
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
Ningaloo-kust
Ningaloo-kust
Beschrijving erfgoed
De Ningaloo-kust is de benaming voor een Australische kuststrook, met inbegrip van de kustlijn, het vlak voor de kust gelegen koraalrif en de omringende watermassa, dat in zijn geheel bij de 35e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed als beschermd gebied in juni 2011 werd toegevoegd aan de lijst van het werelderfgoed van de UNESCO.[1]
Het Ningaloorif is een kustrif met een lengte van ongeveer 260 km, gelegen vlak aan de westkust van Australië, circa 1.200 km ten noorden van Perth, de hoofdplaats van West-Australië. Het is het enige rif van het kustriftype in Australië en het grootste nabij land gelegen rif. In 1987 werd het rif en het omliggende water al beschermd als het Ningaloo Marine Park.
Het gebied dat als werelderfgoed werd afgebakend, heeft een oppervlakte van 705.015 ha. Naast het marine gedeelte behoort ook aan land een beschermd gebied met ondergrondse watermassa's, opgebouwd middels karsten, grotten en waterlopen. Zowel in het water als aan land leidt dit tot een collectie van unieke fauna en flora.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
22° 40′ ZB, 113° 39′ OL
UNESCO-volgnummer
1367
Inschrijvingsjaar
2011
Criteria
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Royal Exhibition Building
Royal Exhibition Building
Beschrijving erfgoed
Het Royal Exhibition Building, in het Nederlands bekend als het Koninklijke Gebouw van de Tentoonstelling is een monument op de Werelderfgoedlijst. Het gebouw staat in Melbourne, Australië. Het gebouw en haar omringende Carlton Gardens werden ontworpen voor de wereldtentoonstelling van 1880 in Melbourne, en nogmaals gebruikt voor een internationale tentoonstelling in 1988. Het gebouw en de gronden werden ontworpen door Joseph Reed. Het staat ook op het Victorian Heritage Register.[1]
Het gebouw werd geconstrueerd van baksteen, hout, staal en lei. Het combineert elementen van het Byzantium, Romaans, Lombardisch en de Italiaanse stijlen van de Renaissance. Het gebouw is typisch voor de internationale tentoonstellingsbeweging die tussen 1851 en 1915 meer dan 50 tentoonstellingen organiseerde in steden als Parijs, New York, Wenen, Calcutta, Kingston (Jamaica) en Santiago (Chili). Deze hadden allemaal een gemeenschappelijk thema en doelstellingen: om materiële en morele vooruitgang door vertoningen van de industrie van alle naties in kaart te brengen.
De straat Exhibition Street is vernoemd naar de International Exhibition in 1880 in het Royal Exhibition Building.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Plaats
Melbourne
Soort erfgoed
Cultuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
37° 48′ 22″ ZB, 144° 58′ 13″ OL
UNESCO-volgnummer
1131
Inschrijvingsjaar
2004
Criteria
- II. het stelt een belangrijke interactie van menselijke waarden tentoon, gedurende een tijdspanne of binnen een cultureel gedeelte van de wereld, voor ontwikkelingen in architectuur of technologie, monumentale kunsten, stadsontwerp of landschapsinrichting
Shark Bay
Shark Bay
Beschrijving erfgoed
Shark Bay (letterlijk: haaienbaai) is een baai gelegen op de meest westelijke punt van het Australisch continent.
Shark Bay bezit met zijn eilanden (waaronder Dirk Hartogeiland) en het land dat eromheen ligt drie belangrijke natuurlijke kenmerken: het grootste en rijkste zeegrasgebied ter wereld, de populatie van zeekoeien, en de algenkolonies (stromatolieten) die tot de oudste soorten van de aarde behoren. In het gebied ligt de toeristenattractie Monkey Mia.
In 1991 werd Shark Bay op de Werelderfgoedlijst geplaatst.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
25° 30′ ZB, 113° 30′ OL
UNESCO-volgnummer
578
Inschrijvingsjaar
1991
Criteria
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- VIII. het is een bijzonder voorbeeld van belangrijke lopende ecologische en biologische processen in de evolutie en ontwikkeling van ecosystemen op het land, in zoet water, aan de kust en in en op zee, en van gemeenschappen van planten en dieren.
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Sydney Opera House
Sydney Opera House
Beschrijving erfgoed
Het Sydney Opera House is een gebouw voor opera en andere muziek in de Australische stad Sydney. Het is de thuisbasis van de Sydney Symphony. Het is ontworpen door de Deense architect Jørn Utzon en staat sinds 2007 op de UNESCO-werelderfgoedlijst.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Plaats
Sydney
Soort erfgoed
Cultuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
33° 51′ 25″ ZB, 151° 12′ 54″ OL
UNESCO-volgnummer
166
Inschrijvingsjaar
2007
Criteria
- I. het vertegenwoordigt een meesterwerk van een creatief menselijk genie
Tasmaanse wildernis
Tasmaanse wildernis
Beschrijving erfgoed
De Tasmaanse wildernis is een term die gebruikt wordt voor een aantal gebieden in Tasmanië, Australië.
De Tasmaanse wildernis bevat meerdere werelderfgoederen en nationale parken. In totaal is de Tasmaanse wildernis een van de grootste beschermde gebieden van Australië, met een oppervlakte van 13800 vierkante kilometer; bijna 20{1868778b0ef24ece00e53609969dad8c6294dc3368eeee3e76a20c812951949f} van de totale oppervlakte van Tasmanië. In 2007 werd de Belgische avonturier Louis-Philippe Loncke de eerste persoon die alléén het park van noord naar zuid te voet overstak, zonder zich onderweg te bevoorraden.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
UNESCO-volgnummer
181
Inschrijvingsjaar
1982
Uitbreidingsjaar
1989
Criteria
- III. het draagt een unieke of ten minste een exceptionele getuigenis van een culturele traditie of een samenleving, die nog voortleeft of is verdwenen
- IV. het is een bijzonder voorbeeld van een type gebouw of architectonisch of technologisch ensemble of landschap, dat significante stappen in de menselijke geschiedenis voorstelt
- VI. het is direct of tastbaar verbonden met gebeurtenissen of levende tradities, met ideeën, of geloof, met artistieke en literaire werken van bijzondere universele betekenis (de commissie beschouwt dit criterium alleen als toepasbaar in bijzondere omstandigheden en alleen in combinatie met een ander cultureel of natuurlijk criterium op de lijst)
- VIII. het is een bijzonder voorbeeld van belangrijke lopende ecologische en biologische processen in de evolutie en ontwikkeling van ecosystemen op het land, in zoet water, aan de kust en in en op zee, en van gemeenschappen van planten en dieren.
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Wet tropics of Queensland
Wet tropics of Queensland
Beschrijving erfgoed
De Wet Tropics of Queensland (Tropisch regenwoud van Queensland) in Noordoost-Queensland is een groep nationale parken die sinds 1988 op de Werelderfgoedlijst staan.
Dit gebied strekt zich uit van Townsville, in het zuiden tot het Daintree regenwoud, ten noorden van Cairns.
Het unieke van het noordelijke deel van dit gebied is het feit dat twee totaal verschillende Werelderfgoederen elkaar hier raken: Het Groot Barrièrerif en de Wet tropics.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Provincie
Noordoost-Queensland
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
15° 39′ ZB, 144° 58′ OL
UNESCO-volgnummer
486
Inschrijvingsjaar
1988
Criteria
- VII. het bevat buitengewone natuurverschijnselen of gebieden van buitengewone natuurlijke schoonheid en esthetisch belang
- VIII. het is een bijzonder voorbeeld van belangrijke lopende ecologische en biologische processen in de evolutie en ontwikkeling van ecosystemen op het land, in zoet water, aan de kust en in en op zee, en van gemeenschappen van planten en dieren.
- IX. het herbergt de belangrijkste natuurlijke onderkomens voor het behoud van biodiversiteit, inclusief die welke bedreigde soorten herbergen van buitengewone, universele betekenis
- X. Het is een gebied met een exceptionele, natuurlijke schoonheid.
Willandramerengebied
Willandramerengebied
Beschrijving erfgoed
Het Willandramerengebied (Engels: Willandra Lakes Region) is een merengebied in Nieuw-Zuid-Wales in Australië met een oppervlakte van 240.000 hectare. Het landschap bestaat uit opgedroogde zoutmeren, zandduinen en bos.
De regio is toegevoegd aan de werelderfgoedlijst in 1981 vanwege de bijzondere geologische processen die nog steeds aan de gang zijn, en omdat het gebied de belangrijkste elementen van de evolutie op aarde laat zien.
De meren in het gebied stammen uit het pleistoceen.
De Aboriginals leefden ongeveer 50.000 jaar geleden aan de rand van de meren. In 1968 werden de resten van een gecremeerde vrouw gevonden; met 26.000 jaar is dit de oudste crematieplek die men kent.
Land(en)
- Australië
Continent
- Oceanië
UNESCO-Regio
- Azië en de Grote Oceaan
Provincie
Nieuw-Zuid-Wales
Soort erfgoed
Natuurerfgoed
Bedreigd?
Nee
Coordinaten
34° 0′ ZB, 143° 0′ OL
UNESCO-volgnummer
167
Inschrijvingsjaar
1981
Criteria
- III. het draagt een unieke of ten minste een exceptionele getuigenis van een culturele traditie of een samenleving, die nog voortleeft of is verdwenen
- IV. het is een bijzonder voorbeeld van een type gebouw of architectonisch of technologisch ensemble of landschap, dat significante stappen in de menselijke geschiedenis voorstelt
Landinformatie:
No entries match your request.