Archeologische ruïnes van Mohenjodaro

Beschrijving erfgoed

Mohenjodaro is een stad uit de Indusbeschaving, gelegen op zo'n 28 km van het huidige Larkano in de provincie Sindh van Pakistan, en door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Het is beter geconserveerd dan Harappa, dat eerder was ontdekt en leverde veel informatie op over de beschaving waar het uit voortgekomen is. Mohenjodaro ligt 600 km ten zuiden van Harappa. Het is gebouwd rond 2600 v.Chr. en werd verlaten rond 1700 v.Chr. Dit laatste was naar alle waarschijnlijkheid het gevolg van de wijziging van de loop van de rivier waar het aan lag en die de hele beschaving in de streek voedde. Het werd herontdekt in de jaren twintig van de 20e eeuw. De site lijdt schade van het stijgende grondwater van de nabije Indus.

Men heeft de taal en het schrift van de Indusbeschaving nog niet kunnen ontcijferen, zodat ook de oorspronkelijke naam van deze en andere steden uit de omgeving (ook de Punjab en Gujarat) onbekend blijft.

Land(en)

• Pakistan

Continent

• Azië

UNESCO-Regio

• Azië en de Grote Oceaan

Provincie

Sindh

Plaats

Mohenjodaro

Soort erfgoed

Cultuurerfgoed

Bedreigd?

Nee

Coordinaten

27° 20′ NB, 68° 8′ OL

UNESCO-volgnummer

138

Inschrijvingsjaar

1980

Criteria

• II. het stelt een belangrijke interactie van menselijke waarden tentoon, gedurende een tijdspanne of binnen een cultureel gedeelte van de wereld, voor ontwikkelingen in architectuur of technologie, monumentale kunsten, stadsontwerp of landschapsinrichting
• III. het draagt een unieke of ten minste een exceptionele getuigenis van een culturele traditie of een samenleving, die nog voortleeft of is verdwenen

Criteria uitleg

Sinds 2005 is er één set van 10 criteria, waarbij een erfgoed aan minimaal één moet voldoen.
Erfgoed criteriapunten:

Boeddhistische ruïnes van Takht-i-Bahi en aangrenzende stadsresten van Sahr-i-Bahlol

Beschrijving erfgoed

Takht-i-Bahi is de ruïne van een voormalig Boeddhistisch klooster uit de Gandhara periode in de Pakistaanse provincie Khyber-Pakhtunkhwa. De naam Takht-i-Bahi betekent zoiets als Watertroon in het Urdu. Het complex ligt op een heuvel met een waterbron.
Het klooster werd waarschijnlijk al in de 1e eeuw v.Chr. gesticht. De meeste gebouwen binnen het complex stammen uit de 6e en 7e eeuw.
Binnen het klooster is een stoepa te vinden met daaromheen 35 kleinere stoepa's.
In 1980 werd het complex, samen met de nabijgelegen ruïnestad Sahr-i-Bahlol, toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Land(en)

• Pakistan

Continent

• Azië

UNESCO-Regio

• Azië en de Grote Oceaan

Provincie

Khyber-Pakhtunkhwa

Plaats

Mardan

Soort erfgoed

Cultuurerfgoed

Bedreigd?

Nee

Coordinaten

34° 19′ NB, 71° 57′ OL

UNESCO-volgnummer

140

Inschrijvingsjaar

1980

Criteria

• IV. het is een bijzonder voorbeeld van een type gebouw of architectonisch of technologisch ensemble of landschap, dat significante stappen in de menselijke geschiedenis voorstelt

Criteria uitleg

Sinds 2005 is er één set van 10 criteria, waarbij een erfgoed aan minimaal één moet voldoen.
Erfgoed criteriapunten:

Fort Rohtas

Beschrijving erfgoed

Fort Rohtas is een versterking uit de 16de eeuw die in Pakistan te bezichtigen is. Het is gelegen op 190 kilometer van de stad Rawalpindi.
Het precieze ontstaan van het fort is onbekend, maar de oudste monumenten die er te vinden zijn dateren van in de 7de eeuw. Het fort werd nooit ingenomen door geweld, maar steeds door misleiding en hinderlagen. Het was vaak een toevluchtsoord voor duizenden burgers. In 1539 werd het fort dat voordien in handen was van Hindu koningen, veroverd door Sher Shah Suri, een Afghaanse leider. Sher Shah Suri had zijn eigen fort verloren in een gevecht met Humayun, en was op zoek naar een nieuw toevluchtsoord. Door een list wist hij zijn leger binnen in het fort te krijgen, waarna hij de leider ervan op de vlucht joeg. Tijdens de heerschappij van Sher Shah Suri werd het fort door 10000 soldaten bewaakt. In de 18de eeuw bleef het fort langer dan een eeuw verlaten, tot tijdens de eerste Indische Onafhankelijkheidsstrijd in 1857 de revolutionairen er hun toevlucht zochten.

Land(en)

• Pakistan

Continent

• Azië

UNESCO-Regio

• Azië en de Grote Oceaan

Provincie

Punjab

Soort erfgoed

Cultuurerfgoed

Bedreigd?

Nee

Coordinaten

32° 58′ NB, 73° 35′ OL

UNESCO-volgnummer

586

Inschrijvingsjaar

1997

Criteria

• II. het stelt een belangrijke interactie van menselijke waarden tentoon, gedurende een tijdspanne of binnen een cultureel gedeelte van de wereld, voor ontwikkelingen in architectuur of technologie, monumentale kunsten, stadsontwerp of landschapsinrichting
• IV. het is een bijzonder voorbeeld van een type gebouw of architectonisch of technologisch ensemble of landschap, dat significante stappen in de menselijke geschiedenis voorstelt

Criteria uitleg

Sinds 2005 is er één set van 10 criteria, waarbij een erfgoed aan minimaal één moet voldoen.
Erfgoed criteriapunten:

Taxila

Beschrijving erfgoed

Taxila was een centrum van boeddhistische studie in de oudheid. De stad lag op de zijderoute en trok boeddhistische studenten van heinde en ver aan om hoger onderwijs te genieten. In de Jataka verhalen werd deze stad steeds vermeld als 'studiecentrum'. Panini, de geniale Indische taalkundige, en Kautilya, de Indische Machiavelli, waren producten van Taxila universiteiten. Later, in de tweede eeuw AD, zou Atraja een grootmeester van Indische geneeskunst hier zijn school vestigen. De bloeiperiode ligt tussen de eerste en vijfde eeuw na Christus. Ptolemeus schrijft over Takasoma; dit zou mogelijk Taxila zijn. Taxila was samen met Pesjawar één van de twee belangrijkste steden van Gandhara.

Tegenwoordig is Taxila een oudheidkundige site in de Punjab provincie van Pakistan op een klein uur rijden ten noordwesten van Islamabad. Er is in de Britse koloniale periode en daarna op verschillende plaatsen in het gebied gegraven, waarbij onder meer een drietal stedelijke nederzettingen en een groot aantal kloosters met stupa's zijn blootgelegd. Taxila herbergt ook een archeologisch museum.

Land(en)

• Pakistan

Continent

• Azië

UNESCO-Regio

• Azië en de Grote Oceaan

Provincie

Punjab

Plaats

Taxila

Soort erfgoed

Cultuurerfgoed

Bedreigd?

Nee

Coordinaten

33° 46′ NB, 72° 50′ OL

UNESCO-volgnummer

242

Inschrijvingsjaar

1980

Criteria

• III. het draagt een unieke of ten minste een exceptionele getuigenis van een culturele traditie of een samenleving, die nog voortleeft of is verdwenen
• VI. het is direct of tastbaar verbonden met gebeurtenissen of levende tradities, met ideeën, of geloof, met artistieke en literaire werken van bijzondere universele betekenis (de commissie beschouwt dit criterium alleen als toepasbaar in bijzondere omstandigheden en alleen in combinatie met een ander cultureel of natuurlijk criterium op de lijst)

Criteria uitleg

Sinds 2005 is er één set van 10 criteria, waarbij een erfgoed aan minimaal één moet voldoen.
Erfgoed criteriapunten:

Pakistan, officieel de Islamitische Republiek Pakistan, is een land in Zuid-Azië dat ligt op het Indisch subcontinent, grenzend aan India, Afghanistan, Iran, China en aan de Arabische Zee. De hoofdstad is Islamabad. Met een inwoneraantal van 201.995.540 staat Pakistan op de zesde plaats in de Lijst van landen naar inwonertal. Pakistan maakte oorspronkelijk samen met India en Bangladesh deel uit van Brits-Indië.
Pakistan heeft een oppervlakte van 796.095 km². Ten zuiden van het land bevindt zich de Arabische Zee, met 1046 km kustlijn. Ten oosten ligt India, ten noordoosten China, ten noorden en noordwesten ligt Afghanistan en ten westen ligt Iran.
De belangrijkste rivier is de Indus. Het noorden van Pakistan is bergachtig, en sommige bergen, zoals de K2 in Kasjmir, behoren tot de hoogste in de wereld. In het zuiden vindt men het Kirthargebergte. In het zuiden komen woestijnen voor.

Bezienswaardigheden:

Badshahi Mosque, Faisal Mosque, Wagah Border , Lahore Fort, Margalla Hills, Daman-e-Koh, Pakistan monument, Frere Hall, Empress Market, Fort Rohtas