18e-Eeuws Koninklijk Paleis van Caserta met park, aquaduct van Vanvitelli en San Leuciocomplex

Het 18e-eeuwse Koninklijk Paleis van Caserta met park, aquaduct van Vanvitelli en San Leucio-complex staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO vanwege hun buitengewone universele waarde als een voorbeeld van barokke en neoklassieke architectuur en tuinkunst.
Het Koninklijk Paleis van Caserta werd tussen 1752 en 1774 gebouwd als residentie voor de Bourbon-koningen van Napels. Het paleis heeft een indrukwekkend ontwerp met 1200 kamers, een groot park en fonteinen. Het paleis is een opmerkelijk voorbeeld van barokke architectuur, ontworpen door de beroemde architect Luigi Vanvitelli.
Het park van het paleis is ontworpen in de Franse stijl en is versierd met verschillende fonteinen, sculpturen en vijvers. Het park is een uitstekend voorbeeld van de integratie van architectuur en landschapsarchitectuur.
Het aquaduct van Vanvitelli, dat het paleis en het park van water voorzag, is ook een architectonisch meesterwerk. Het aquaduct is meer dan 40 km lang en overspant valleien en dalen met indrukwekkende bogen en tunnels.
Het San Leucio-complex, dat zich in de nabijheid van het paleis bevindt, werd in de late 18e eeuw gebouwd als een modelstad voor de productie van zijde en katoen. Het complex was een van de eerste voorbeelden van geïndustrialiseerde productie en sociale welvaart in Europa.
Als geheel vertegenwoordigen het Koninklijk Paleis van Caserta met park, aquaduct van Vanvitelli en San Leucio-complex een uniek en uitzonderlijk voorbeeld van barokke en neoklassieke architectuur en tuinkunst, en getuigt het van het culturele en artistieke erfgoed van Europa in de 18e eeuw.

Landinformatie:

De informatie, o.a. afbeeldingen en foto's op deze website is afkomstig van diverse openbare bronnen van het internet. Wikipedia is de meest gebruikte bron. Neem contact met ons op als u denkt dat er sprake is van auteursrechtelijk beschermd materiaal.