Qhapac Ñan, wegennetwerk van de Andes

De Inca's hadden een uitgebreid wegennetwerk in Zuid-Amerika, met name in het huidige Peru, Ecuador, Bolivia en Chili. Deze wegen waren over het algemeen goed geplaveid en boden de Inca's een relatief snelle vorm van transport door de bergen van de Andes. Het wegennetwerk had een totale lengte van zo'n 22.500 kilometer en steeg tot een hoogte van 5000 meter boven zeeniveau.

De Inca's gebruikten geen wagens en hadden geen paarden tot de komst van de Spaanse conquistadores in de 16e eeuw. De wegen waren daarom wandelpaden en werden ook wel gebruikt voor transport met lama's en andere lastdieren.

Ten tijde van de ondergang van het Incarijk omstreeks 1532 was het Incarijk de grootste staat die ooit had bestaan in de precolumbiaanse Amerika's. Deze had echter nooit kunnen uitgroeien tot een dergelijke omvang zonder het netwerk van wegen dat transport, communicatie en administratie op hoog niveau mogelijk maakte. Tal van wegen liepen als slagaderen naar het hart van het rijk, de hoofdstad Cuzco. Dit was een strategisch goede ligging die de centralisatiepolitiek enorm in de hand werkte. Het was het wegennetwerk waarop de grootsheid van het rijk gebouwd was. Het is dan ook niet vreemd dat dit stelsel tot één van de grootste bouwwerken van prehistorisch Amerika gerekend wordt.

Landinformatie:

De informatie, o.a. afbeeldingen en foto's op deze website is afkomstig van diverse openbare bronnen van het internet. Wikipedia is de meest gebruikte bron. Neem contact met ons op als u denkt dat er sprake is van auteursrechtelijk beschermd materiaal.